Gisteren heb ik voor het eerst in mijn leven sectie op een paardenhoofd mogen verrichten. Een zeer indrukwekkende dag. Waar ik theoretisch al veel kennis over heb opgedaan mocht ik het nu ‘live’ zien. Ik heb een compleet paardenhoofd mogen uitkleden tot zijn laatste jasje. Spiervezels, spierlagen, bloedvaten, fascia, zenuwen, hypofyse, speekselklieren en het brein, lymfeklieren…heel gek maar zo leerzaam om te zien!
Tijdens het ontleden ontstond ook een verdrietig maar leerzaam verhaal. Dit begon met het voelen aan de lagen waarbij we aan een kant één kant een abnormaal verloop voelde. (Woekeringen). Dit is vrijwel zeker gebeurd door het bit wat eenzijdig ruw gebruikt is door de hand van een ruiter. Meestal is dit het gevolg van een scheef paard wat aan één kant weerstand biedt en daar opvolgend de ruiter die dan terug trekt. Dit overkomt ons allemaal wel eens. Ook mij
. Het wil niet zeggen dat we dat expres doen maar als dit lang en hard genoeg gebeurt vind je de sporen er van terug op de lagen.
Eenmaal iets dieper in het hoofd kwamen we bij het os hyoidale (tongbeen). Die stond helemaal scheef. En waarom? Deze was scheef gedrukt door een abces ten grote van een golfbal. En ja je raad het al… dit was aan de zelfde kant van de vervormde lagen. Een van de vele leerzame lessen die ik uit deze sectie haal is: wees toch zuinig op de mond van je paard (en uiteraard op alles van je paard
) en luister naar wat je paard je probeert te vertellen. Stop niet te snel met zoeken naar de oorzaak van gedrags of rijtechnische (deze gaan vaak gepaard) problemen. Er kan soms een medisch probleem achter zitten.
Blij dat ik dit heb mogen doen
Dit is een blog van Eileen Hagoort, zij is trainer/instructeur en osteopaat in opleiding bij Hipposofia. Deze tekst schreef zij voor Icelandichorse.eu